OVERPRIKKELING

Vandaag, 23 juni 2018, is het de Dag van Overprikkeling.

 

Overprikkeling is iets waar ik door mijn hersenletsel last van heb. Soms heb ik er heel erg last van, maar er zijn gelukkig ook momenten dat ik er nauwelijks/geen last van heb. 

 

Overprikkeld zijn is als je (zeer) gevoelig bent voor licht, bewegingen, geluiden, gevoelens, beelden, en geuren. De mentale prikkels worden niet meer gefilterd, hierdoor is denken en onthouden vaak heel moeilijk . 

Ik ben heel snel moe en ben nooit echt 'volledig opgeladen'.  Prikkels komen hierdoor nog eens harder binnen. Sowieso is mijn informatieverwerking over het algemeen wat minder snel. Als er ineens een onverwachts een geluid (hard of zacht) op me af komt, schrik ik me rot.  Ik raak dan volledig in de stress en vind het dan moeilijk om mezelf te kalmeren. Harde geluiden, drukte,  licht, het maakt niet uit wat, het zijn voor mij zoveel prikkels die ik moet verwerken wat niet (altijd) goed gaat. Het schrikken is voor mij echt een probleem. Ik schrik heel vaak en vind dit heel vervelend. Ook als ik bijvoorbeeld met andere mensen ben en zij zien dat ik schrik. Ze moeten vaak een beetje lachen omdat ik dan om de kleinste dingen de lucht in vlieg omdat ik schrik. Ik zal even wat voorbeelden noemen;

Ik zit thuis aan tafel in de keuken en er wordt ineens aangebeld. Ik ben piano aan het spelen en er klapt een deur dicht door de wind. Als ik huiswerk zit te maken en de timer van de oven gaat ineens af, wat niet eens zo heel hard is. Als er een plastic bakje op de grond valt. Ik ben op een feestje en er begint ineens iemand heel hard te lachen. Anyways, ik schrik bijna overal wel van.

Feestjes zijn niet echt mijn ding, hoewel ik het altijd heel gezellig vind. Ik kan mensen regelmatig niet verstaan vanwege alle geluiden en andere prikkels die er op dat moment op me af komen en dan vind ik het moeilijk om mezelf te concentreren.

 

Ik heb vaak fases dat ik heel moe ben. Als ik heel moe ben heb ik er nog meer last van, en dat merk ik qua onthouden en verwerken. Dan ben ik vergeetachtig, en dat is soms echt ontzettend rot. Ik ben dan erg in de war. Als ik moe of overprikkeld ben kan ik moeilijk op woorden komen waardoor mijn gesprekken lastiger gaan.

Soms komen er ineens (te) veel dingen op me af waardoor ik het allemaal niet meer kan verwerken. Ik raak hierdoor in de paniek. Het is dan lastig om mezelf sterk te houden.

Door overprikkeling voel ik me soms nog vermoeider en daardoor kan ik moeilijker mijn emoties onder controle houden. Ik ben dan gestresst en heb angst. Ik kan er hoofdpijn van krijgen waar ik dan op zo'n moment heel erg van baal. Ik moet vaak huilbuien op dat moment inhouden omdat ik het dan ongemakkelijk vind tegenover anderen, en dat is soms echt heel vervelend want het liefst laat ik op dat moment alles gaan. Ik ben bijna 18 en dan sta je daar ineens tussen mensen te huilen. Dus vandaar dat ik er dan alles aan doe om me in te houden, wat vaak heel moeilijk is. Later als ik dan alleen ben komt alles eruit en dat lucht soms wel erg op. Door mijn hersenletsel is mijn emotionele kwetsbaarheid verhoogd, vandaar... Hierdoor ben ik dus sneller blij, maar ook sneller verdrietig. 

Soms raak ik overprikkeld van gedachtes wat lastig is. Al mijn gedachtes kroppen op en kan ik geen plaats geven. Soms ben ik zó ontzettend lang aan het nadenken (piekeren) over dingen terwijl ik dat helemaal niet wil op dat moment. Dat kan gaan over de dingen die ik heb gezegd tegen iemand, over dingen waar ik zelf over denk of pieker, of over gevoelens of andere (negatieve) gedachtes.

Het voelt vaak als een chaos in mijn hoofd tijdens het reageren op en het verwerken van prikkels.

 

Overprikkeld zijn is vaak een combinatie van verschillende factoren die ik hierboven beschreven heb.

Er is niet echt iets specifieks waardoor ik weer rustig kan worden op het moment dat ik overprikkeld ben.

Vaak als ik overprikkeld ben ben ik echt heel erg moe, dus ga ik even rusten. Ik word ook wel eens verdrietig of boos.

Muziek luisteren (door mijn oortjes) helpt me wel vaak. Dan zorg ik dat ik me even afsluit van alles.

 

Kortom; overprikkeld zijn is niet fijn. Ik vind het vooral lastig omdat mensen vaak niet weten wat er op zo'n moment in me om gaat en ik mezelf dus geen goede houding kan geven. En als het even niet gaat zeg ik niet: "Laat me maar even, ik ben overprikkeld."  Nee dat zeg ik dan echt niet.

Ik hoop dat ik jullie een beetje uit heb kunnen leggen wat overprikkeld zijn voor mij precies inhoud en hoe ik er mee om ga. Bedankt voor het lezen van mijn blog, en tot snel!