Door mijn ongeluk ben ik één schooljaar blijven zitten.

Een hele poos na mijn ongeluk ben ik op een mytylschool terechtgekomen.

Een mytylschool is een school voor kinderen met een lichamelijke of lichtverstandelijke handicap. Nu ben ik niet gehandicapt, maar heb ik een beperking (rugzakje zoals het in het onderwijs ook wel wordt genoemd). Het was voor mij heel raar om daar te zijn. Ik voelde me niet gehandicapt, en dat ben ik ook niet. En om ineens in zo’n klas te zitten voelde helemaal niet fijn voor mij. Ik wou terug, terug naar de basisschool waar ik opgegroeid ben en al mijn leeftijdsgenootjes/vrienden zaten. Toen ik 9 jaar oud was hebben mijn ouders een gesprek gehad met mijn juffen en meesters van de mytylschool met de vraag of ik weer terug kon naar het basisonderwijs. Ik werd voor mijn gevoel ontzettend onderschat, aangezien ze zeiden: “Verwachten jullie dat ze de basisschool tot en met groep 8 gaat halen?!” Kortom: “We hebben onze twijfels…”

Ik voelde me naar.

Goed. Ik ben (eigenwijs of niet) toch terug gegaan naar het reguliere onderwijs, omdat ik wist dat ik het zou kunnen. Ook omdat hun negatieve toespraak mij alleen maar gemotiveerd heeft om hen te bewijzen dat ik het wél kan.

Ik heb groep 8 gehaald. Ik heb mijn mavo 4 diploma sinds het schooljaar 2017-2018 in the pocket, en studeer de opleiding tot apothekersassistente op het Kellebeek College in Roosendaal.

Ik vind de opleiding super, en het is echt mijn ding! Het is zwaar en ook op dit pad dat ik bewandel kom ik veel hobbels tegen, maar dit zal me zeker niet tegenhouden om verder te gaan. Waar een wil is, is een weg. En hoe die weg precies loopt is bijzaak. "Ga voor je doel en dan kom je er wel", ook wel mijn motto om door te blijven gaan, ook wanneer het je allemaal niet meezit.